Poemat
Warjutkowie

Warjutkowie

1.
W pewnym mieście, przy parowie
zamieszkali Warjutkowie.
Jak tu przyszli, skąd się wzięli,
przed kościołem, przy niedzieli,
tego nikt Wam nie opowie,
tylko sami Warjutkowie –
późne gady prekambryjskie,
darmozjady monachijskie.

2.
Śpią w jaskiniach swoich łóżek,
zęby mają bardzo duże,
które ostrzą na ostrzałkach
i na starszych dzieci ciałkach,
wysysając śpiki z kości
ku zabawie i radości.
Tak pokrótce można streścić
najprawdziwsze o nich wieści.

3.
Ktoś ich nazwał Warjutkami,
bo wariują tak nocami,
że się nie godziło raczej,
żeby nazwać ich inaczej.
Zresztą świadczą swoim życiem,
że ta nazwa całkowicie
nie rozmija się z cechami,
które ocenicie sami.

4.
Choć w temacie rozmnażania
różne były o nich zdania,
wszyscy zgodnie ustalili,
że się bardzo rozmnożyli.
Czy przez podział swoich zalet,
czy że pączkowali stale,
po trzech latach od początku
potroili stan swych członków.

(4 z 50)

  • Michał Zabłocki
  • Życiorys
  • Wiersze
  • Piosenki
  • Wywiady/recenzje
  • Foto
  • kup książkę/czytaj wiersze
  • English
  • Projekty literackie
  • skriptura
  • Dyskusyjne Kluby Czytelnicze
  • Centrum Leczenia Czytaniem
  • Wiersze do kolorowania
  • multipoezja
  • Wiersze na murach
  • Wiersze chodnikowe
  • portal poetycki emultipoetry.eu
  • Pracownia Piosenki
  • Teatr piosenki
  • Tydzień Piosenki
  • Bracka 1981
  • Kochanice Zdrój
  • Bona Sforza d’Aragona
  • Janowska – spektakl muzyczny
  • Głosy lasu
  • grzegorz turnau
  • czesław śpiewa
  • Agnieszka Chrzanowska
  • jacek wójcicki
  • Anna Szałapak – Anikoty
  • CO-OPERA
  • Chór mieszany Passionart
  • adam krylik
  • Honzator
  • Kovalczyk, Turlaj się (AUX)
  • Czarne korki
  • Mateusz Nagórski
  • Tomasz Mars
  • ela styka
  • najnowszy testament jp2
  • Kontakt
  • Sklep